“Hé, hoi! Hoe gaat het?”
“Ja, goed! Druk. Je weet wel.”

Goed en druk.
Wanneer het precies ontstaan is weet ik niet, maar als je de meeste openingsgesprekken tegenwoordig moet geloven, dan  zijn de woorden ‘goed’ en druk’ er twee die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

Met wie het druk heeft gaat het goed. En vice versa. Druk zijn staat immers synoniem voor een succesvol bestaan. Voor een goede baan en dito sociaal leven. Voor feestjes hier en vergaderingen daar. Voor sportclubjes, vrijwilligerswerk, nieuwe recepten proberen, social media bijhouden, dat ene boek nog lezen, het nieuws bijhouden, je kinderen opvoeden…

Druk is hoe het leven hoort te zijn.
Maar is dat eigenlijk wel zo?

Vrijwel nooit hoor je een gesprek waarbij de ‘hoe gaat het’-vraag wordt beantwoord met “Ja, goed! Lekker rustig”.
‘Lekker rustig’ staat namelijk helemaal niet gelijk aan goed. Wie rustig is, daar moet wel iets mee zijn. Werkloos, ziek, of  – oh, de horror! – misschien wel gewoon lui. En lui, dat is wel het laatste waar we geassocieerd mee willen worden. Dus plannen we onze dagen vol. Zo vol dat er geen luie momenten meer over zijn. En zijn die er onverwachts toch, dan verzinnen we wel wat anders om ‘druk’ mee te zijn. Want druk zijn is goed en wie bezig is telt mee.

Maar wat als ‘altijd druk’ helemaal niet zo goed voor je is? En wat als blijkt dat het helemaal geen schande is om soms ongegeneerd even helemaal niks te doen? Gewoon, omdat ons systeem nou eenmaal niet is ingesteld om constant maar bezig te zijn.

Vergelijk het met een computer die altijd stand-by staat. Ook daarvan weet je, die moet een keer uit. Of op zijn minst een keer gereset. Anders beland je huilend in de tuin naast een racefiets met lege banden, omdat je nergens de fietspomp kunt vinden (geloof me, ik kan het weten). En isn’t it ironic dat die jankpartij dan niet gaat om die lege fietsbanden, maar het feit dat je zelf helemaal bent leeggelopen. Dat is immers wat je krijgt als de druk er constant opstaat. Dan kun je wachten tot de band klapt.

Hoe hoger de druk, hoe harder de klap. Vaak komen we daar echter pas achter als de rek er echt helemaal uit is. Een klein gaatje kun je nog wel plakken. Een klapband daarentegen…

Dus laten we het eens proberen. Laten we proberen elkaar niet constant voor de gek te houden. Laten we proberen de fabel te doorbreken dat druk en goed niet zonder elkaar kunnen. Laten we proberen eens ongegeneerd een off-day te hebben. Laten we proberen niet altijd te willen presteren. Laten we proberen het OK te vinden om een hele avond met een simpel tijdschrift op te bank te zitten. En dat ook gewoon aan anderen toe te geven. Laten we proberen ons dit niet alleen maar voor te nemen, maar het ook gewoon te doen. Gewoon af en toe eens lui zijn. Zonder dat we ons daar druk over maken.