vrouwen

Hakkeschoentjes

Meisje_Sanne, , , , , 2 reacties

Ik kocht vorige week een paar hakken. En dan niet zomaar een paar, maar van die hakken die komen in een mooie glimmende doos met daarin stoffen slofjes om ze te beschermen, een speciaal tasje om ze in te vervoeren en een ‘motivational’ kaartje (“She who dies with the most shoes wins!”) om de aankoop goed te praten. Nu vond ik dat dit laatste niet nodig was, aangezien ze voor de helft van de prijs in de sale waren. Bovendien, werd het niet eens tijd dat ik ook eindelijk eens zo’n ‘paar schoenen die iedere vrouw in de kast moet hebben staan’ aanschafte?

Hakken, high heels, pumps, stiletto’s of – zoals ik ze vroeger noemde – ‘hakkeschoentjes’. Vroeger droomde ik ervan. Het liefst van die glanzende en dan met kanten sokjes erin. Vooral het geluid dat ze maakten vond ik prachtig. ‘Klik klak klik klak’. Als een echte dame over de straten.

Ik bleek echter toch meer een sneakermeisje te zijn. Of, in ieder geval, een ‘comfortabele schoenen meisje’. Want dat geklikklak door de straten klonk dan misschien wel leuk, maar praktisch is anders. En kanten sokjes geven ook lang niet iedere outfit het cachet dat het nodig heeft.

Maar toch, stiekem, als ik weer eens met mijn gympies onder een rokje een dame op minstens 5 centimeter hoogte voorbij zag komen, dan voelde ik het weer. Het gevoel hoe een schoen van een meisje een dame kan maken. Hoe door het geluid van de hakken op de tegels een bepaalde elegantie vrijkomt. De benen langer, het loopje koketter. De vastberaden doch nonchalante sexy uitstraling zonder dat het ordinair wordt (mits op de goede manier gedragen uiteraard). Dat heeft niks met een praktische insteek te maken, maar puur met het feit dat iedere centimeter zorgt voor een upgrade in vrouwelijkheid.

En het is niet dat ik een upgrade nodig heb (al doet mijn minuscule voorgevel wellicht anders vermoeden). Of dat ik meer bevestiging nodig heb op dat vlak. Ik denk zelfs niet dat ik ze dagelijks ga dragen, want tja, mooi is leuk maar praktisch is nog steeds anders. Misschien kocht ik met die schoenen dan ook niet zozeer een stukje zelfbevestiging maar eerder de bevestiging van het droombeeld dat ik als kind had: dat echte vrouwen hakkeschoentjes dragen.

En misschien is dat wel de reden dat de meeste vrouwen zo’n paar in de kast hebben staan. Als verwezenlijking van kleine meisjesdromen. En dromen zijn nou eenmaal niet praktisch, die zijn mooi. En komen het liefst in een glimmende doos en met een paar kanten sokjes.

Dat weet ik van het Viva forum

Meisje_Sanne, , , , Een reactie plaatsen

“Nee, als je ramen streeploos wil wassen, dan moet je de natte ramen gewoon na wrijven met een krant. Blinken ze weer als spiegeltjes!”

Ik zie hem naar mij kijken met een blik van ‘hoe kom je aan die wijsheid’, gevolgd door de zucht en opgetrokken wenkbrauw van ‘ik weet al hoe je komt aan die wijsheid’.

Het Viva forum.
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar als sinds een jaar of tien is dit forum mijn soort van online handleiding voor ‘alle dingen die je wil weten’ en ‘alle dingen die je niet wil weten, maar je via deze plek toch te weten komt’.

Met topics als ‘werk’, ‘reizen’, ‘eten’, ‘relaties’, ‘entertainment’, ‘actueel’, kun je er voor allerhande zaken terecht. Van de vraag welke naam je het beste aan een meisje kan geven als je al een jongetje hebt dat Dex heet, tot wat de beste methode is om de ultieme krokante korst op een ovenschotel te krijgen. Noem het de ultieme vrouwenencyclopedie. Heb je een vraag, dan heeft het Viva forum antwoord.

Ooit heb ik een korte tijd meegeschreven op dit platform dat – zo zegt ze zelf – ‘niets te verbergen’ heeft. Inmiddels heb ik mijzelf echter gedegradeerd tot zogenaamd meelezer en kom ik er een paar keer per week onder het mom van ‘even kijken of ik nog wat nieuwe kennis kan opdoen’, maar eigenlijk is het natuurlijk louter werk ontwijkend gedrag. Helemaal gezien mijn favoriete topics zich bevinden in de pijler ‘reizen’ en de pijler ‘thuis’.

En ja, die laatste pijler is net zo kneuterig als deze klinkt. Niets heerlijker dan rond drie uur ’s middags je werkdag even te onderbreken met een topic als ‘Kat uit wandelwagen houden’ en ‘Hond schijt in gemeenschappelijke tuin’. Zo heb ik onder andere geleerd dat katten niet graag op aluminiumfolie zitten en dat je bloembollen best een tijdje zo in de koelkast kan zetten voordat je ze gaat poten.

Maar het forum is meer dan een plek van nuttige en nutteloze kennis. Het is een gemeenschap van vrouwen (en enkele mannen) waar termen als ‘mosterd’, ‘TVP’, ‘trol’ worden gecombineerd met dansende cheerleader smileys en waar sommige leden een soort van meubilairstatus hebben verworven aangezien ze soms al 15 jaar lang meeschrijven. Lief en leed wordt gedeeld. En toen een vaste Viva-ganger onverwachts overleed, werd er zelfs een herdenkingstopic voor aangemaakt waar nog steeds regelmatig berichtjes ter nagedachtenis in worden gepost.

En ik? Ik heb dankzij het Viva forum blinkende ramen, ben op de hoogte wat de lekkerste nieuwe producten in de supermarkt zijn, en zal nooit meer van mijn netvlies krijgen wat sommige mensen bedoelen met een Piemel-Hatjoe.