Ballerina, dolfijnentrainer, parachutist, presentatrice, kunstenaar.
Als kind wilde ik het liefst iedere dag iets anders worden.
Toen ik groter werd wilde ik het liefst ieder jaar naar een ander land. De studie die ik tussendoor koos was zo breed en algemeen dat ik er alsnog ieder jaar iets anders mee zou kunnen doen. In de praktijk bleek dit na mijn afstuderen ook daadwerkelijk zo te zijn.

Stilstand is achteruitgang.
Ik houd van beweging. Nieuwe dingen. Veranderingen.
Niks fijner dan de eerste nacht in je nieuwe huis, het ontdekken van een nieuwe stad of het spontaan rijden naar het strand om zeevonk te spotten.

En toen kwam corona.
Geen goed moment om jullie te laten googelen naar ‘wat is zeevonk’ en een nog slechter moment om jullie ervan te overtuigen dat dit iets is ‘wat je echt een keer gezien moet hebben.’

Gelukkig stond op mijn lijstje achter zeevonk al een vinkje.
En stond ik – alle narigheid ten spijt – door corona keihard AAN.

Er werden gaten geslagen in standaard patronen en de ruimte die ontstond voelde als een speelveld dat gevuld kon worden met nieuwe dingen. Ik sloeg aan het knutselen, startte een online klas met verhalen, hing de mc uit tijdens online discoronafeestjes en wist me tussendoor iedere dag in een ander kleurrijk outfitje te hullen.

Stilstand is achteruitgang.
Totdat ook de nieuwe dingen niet zo nieuw meer waren.

Toen begon ik stiekem te verlangen naar alles dat eens gewoon was.
En waarvan je – net als zeevonk – niet weet wanneer het er weer zal zijn.