Geluk.
Het ligt niet voor het oprapen.
Misschien dat we er daarom met z’n allen zo hard naar op zoek zijn?

Geluk.
We streven ernaar.
Maar hebben niet door dat we er meestal keihard aan voorbij rennen.

Want geluk kun je niet vangen. Niet afdwingen. Niet voorspellen.
Het komt en het gaat en is vaak alweer vervlogen voordat we er erg in hebben. Want geluk is geen continue staat van zijn. Het is een moment. Vaak kort. Soms iets langer. Maar meestal net niet lang genoeg om het echt bewust te realiseren. En te koesteren. Want in het moment leven is nou eenmaal niet van deze tijd.

We denken na over straks, over morgen, komende maand, 2018. Maar vergeten stil te staan bij nu. Misschien omdat we bang zijn? Omdat geluk mooi en beangstigend tegelijk is? Want wie gelukkig is, kan daarna toch alleen maar minder gelukkig worden? What comes up, must go down. Eeuwig gelukkig zijn is een sprookje. Waarbij de wolf je aan het einde zeker op zal eten.

Maar het leven hoeft geen sprookje te zijn. En ook al ligt het geluk niet voor het oprapen, soms komt het onverwachts naar je toe. En als het dan daar is, probeer het niet te vangen, maar het gewoon te laten zijn. En ervan te genieten. Zelfs al duurt het maar kort.  Juíst omdat het maar kort duurt.

Ik wens jullie voor 2018 veel korte gelukkige momenten.
En de tijd om ervan te genieten.