September. De maand die net voorbij de helft van het omgekeerde ei ligt. Net zoals dat het vandaag woensdag is en die dag precies in het midden van de ‘weekdagen-lijn’ ligt. Maandag tot en met vrijdag zijn lichter gekleurd dan de zaterdag en zondag, die een apart dubbel blokje hebben. En hoewel de week er aan de ene kant uitziet als een soort van horizontale strippenkaart, is het tegelijkertijd een oneindige reeks die als een filmstrook steeds maar door en door gaat.

Lange tijd heb ik gedacht dat iedereen de maanden, weken en dagen volgens eenzelfde soort format voor zich zag. Ik ging ervan uit dat ook jij een ander gevoel hebt bij de ochtend, middag of avond en dat deze dagdelen er als vanzelfsprekend dus ook anders uitzien in je hoofd. Want hoe moet je anders abstracte begrippen als tijden, nummers en bepaalde begrippen vormgeven? Hoe kun je ze anders überhaupt begrijpen?

Aan het grote vraagtekenhoofd van de man naast mij op de bank in ieder geval niet op deze manier. Want maanden die zich vormen als een omgekeerd ei? Weken die eruit zien als oneindige strippenkaarten? Hoe duidelijker ik probeerde uit te leggen dat de getallen 1 tot en met 20 echt op een heel andere lijn staan dan alle tientallen die daarop volgen, hoe meer ik het gevoel kreeg dat het beeld dat ik al die tijd van mezelf en de wereld had gehad niet strookte met de incheckpoortjes die toegang geven tot de échte werkelijkheid.

Op de vraag hoe híj de maanden in een jaar dan voor zich zag, kon hij niets anders antwoorden dan ‘Nou ja, gewoon’. Een antwoord waarmee ik hem op mijn beurt niet anders dan ‘gewoon’ kon scharen tot de groep mensen die vroeger wiskunde sommen ook ‘gewoon’ zagen als wiskunde sommen. Als cijfers. Als abstracte begrippen die ‘gewoon’ zo zijn. En die dus niet per se verduidelijkt hoeven te worden met luciferstokjes om de som visueel en begrijpbaar te maken.

Ik zie ik zie wat jij niet ziet en daar waar in mijn ogen de dag opgedeeld is in blokjes van zes (7:00 tot 12:00, 12:00 tot 15:00, 15:00 tot 19:00, 19:00 tot 22:00, 22:00 tot 24:00 en 24:00 tot 7:00) met bijbehorend gevoel, zie jij niet meer dan gewoon de uren, minuten en seconden. Mijn wereldbeeld is niet jouw wereld. Maar als jij nooit op een satelliet-foto had gezien dat de aarde echt rond en niet plat was, had je het dan ook geloofd? Alleen op basis van abstracte begrippen?

Op papier teken ik mijn jaar-ei en strippenkaart-week voor hem uit. Het voelt als het uitleggen van een wiskunde som aan iemand die het antwoord al lang heeft opgeschreven. Alleen blijkt nu dat je op een andere manier ook bij de oplossing kan komen. En of het dan een cirkel is, een cijfer of een ei, de waarheid ligt uiteindelijk gewoon in het midden.