“De lichten van de auto zijn stuk!”
“Stuk? Heb je het knopje wel aan gezet?”
“Knopje?”
“Ja, het knopje van het licht.”
“Maar de lampen van onze auto gaan toch automatisch aan?”
“Niet als het knopje niet aan staat.”
“Huh. Die snap ik effe niet. Ik heb nog nooit een knopje aan gedaan in deze auto en toch heus niet eerder zonder licht gereden. Jij zei zelf dat de lampen van deze auto altijd automatisch aan gaan!”
“Nee, ik heb gezegd dat je bij deze auto nadat je de sleutel uit het contact hebt gehaald niet ook nog eens apart de lichten uit hoeft te draaien.”
“Ja, maar dat is toch hetzelfde dan? Automatisch aan of uit, dat maakt niet uit, het is en blijft au-to-ma-tisch.”
“Ja, maar dan moet dus wel het knopje aan staan.”
“Maar wie heeft dat knopje dan uit gezet?!”
“Ik denk ik.”
“Maar waarom?”
“Omdat je misschien niet altijd met je lichten aan hoeft te rijden als je de auto start.”
“Bij rijles anders wel.”
“Ja, maar nu zit je niet op rijles.”
“Nee, nu rijd ik als een idioot in het donker met allemaal mensen die boos naar mij knipperen omdat ik zo stom ben om niks te weten van een lichtknopje waar je mij nooit over hebt verteld.”
“Die mensen zijn niet boos, ze waarschuwen je alleen maar.”
“Ja, en dan? Ik had wel dood kunnen zijn!”
“Nou nou nou, je bent toch veilig thuis nu?”
“Ja, maar hoe!”
“Doe niet zo dramatisch.”
“Ik doe niet dramatisch. Ik vind het gewoon stom dat je mij niet even verteld over een simpel knopje dat mij wat minder dom laat lijken.”
“Ik vind je ander best een helder licht.”
“Haha, héél grappig! En het erge is, ik heb net nog op staan scheppen hè. Over ons autootje. Dat hij dan wel oud mag zijn, maar dat wél de lichten automatisch aan gaan.”
“Als je het knopje aanzet.”
“Ja, nu weet ik het wel!”
“Weet je nu ook waar hij zit dan?”
“Nee! En dat hoef je me ook niet laten zien nu. Ik ga wel op de fiets de volgende keer. Daar gaan mijn lichten tenminste wél echt automatisch van aan.”
“Vergeet je dan niet het kn…”
“Jouw knopje? Graag! Uit!”