‘Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan?’

Bij mijn gesprekspartner naast mij blijft het angstvallig stil. Net zoals in de rest van de zaal overigens. Het enige geluid dat eraan doet denken dat we nog niet massaal de status van terminale serieusheid zijn gepasseerd, is het gekreun en gesteun dat onze verbaasde blikken extra dimensie geeft. Want tjee, wanneer hebben we eigenlijk voor het laatst iets voor het allereerst gedaan? Weet jij het nog?

Vrije Denkers noemen de mannen voor ons zich. Mannen die doen aan ideeënseks en ons tegelijkertijd stimuleren om veel te falen, fouten te maken en onderweg voldoende soa’s (seksueel overdraagbare aanvullingen) op te doen. Het is immers niet voor niets dat je op je vijfde het meest creatief bent en dat al deze creativiteit tijdens je achtste levensjaar (geen grap!) al met 50 procent is afgenomen. En ja, dat geldt zelfs voor ons werkende in de creatieve sector.

Terwijl de presentatie vordert buitelen mijn gedachten om elkaar heen. Ik voel opluchting dat ik de dag ervoor toevallig nog iets voor het allereerst heb gedaan (Spaanse woordjes leren via een app), maar ook frustratie omdat ook ik misschien wel meer in een systeem zit dan dat ik zou willen. Ik werk dan wel niet volgens ‘de norm’ fulltime op een kantoor, volg voor een heel groot deel mijn passie in plaats van geld, maar toch…toch…

‘Wat als ik nu tijdens de presentatie ineens een dansje ga doen?’ Gaan ze dan flippen of zullen ze er juist om lachen?

Recalcitrante gedachtes breken bij mij los en het liefst zou ik ter plekke een lied willen inzetten en dan maar kijken of iedereen aanhaakt. Voor alles een eerste keer toch? Ja? Toch? Ja? … Maar de conformatieve schijterd in mij laat het afweten.

Ook de rest van het weekend stuiteren de beelden, flarden, uitspraken en gedachten door mijn hoofd. Het mooie is dat ik op een plek ben waar ik nog niet eerder ben geweest (bonus!) Ik besluit het orgasme van de ideeënseks dus gewoon lekker te laten sudderen en er op zoveel mogelijk momenten gebruik van te maken. Zo tuimel ik ineens van duinen, geef ik toe aan het kind in mij dat een trampoline ziet door er gewoon op te gaan springen (en nog een keer en nog een keer) en ontdek ik in mijn eentje nieuwe paden door me gewoonweg te laden leiden door mijn gevoel of ik links of rechts af wil slaan. Niks rechtdoor, heen en terug. In plaats van de weg, volg ik mijn hart.

Bovenop een uitkijkpunt bij een ondergaande zon vraag ik me af hoe het is met de meneer die naast me zat is. Zou hij het al hebben gedaan? Zou hij al seks hebben gehad? Ideeënseks. Misschien wel voor het allereerst in zijn leven. Ik hoop het voor hem.