Schuldgevoel

“Hé hoi! Hoe is het me je?”
“Ja, goed. Druk druk druk. En met jou dan?”
“Ja ook lekker druk. Rennen, vliegen, je kent het wel.”

Druk, druk, druk. Als er drie woorden zijn die onze maatschappij van tegenwoordig omschrijven dan zijn het deze wel. Zijn we niet druk met ons werk, dan zijn we wel druk met ons gezin, onze hobby’s, onze sport of… Tja, waar zijn we eigenlijk allemaal nou zo druk mee?

Druk zijn is een standaard geworden. Een ‘way of life’. Als je niet druk bent tel je niet mee. Of moet je op zijn minst wel een héél saai leven hebben. Want, zeg nou zelf, er is toch veel te veel te doen om überhaupt níks te doen te hebben? Niks doen is voor niksnutten. Tenzij, je een goed excuus hebt.

En ons verontschuldigen, dat doen we maar al te graag. Uiteraard met het feit dat we zo ‘druk, druk, druk’ zijn. Want toegeven dat we in plaats van naar dat feestje, die afspraak of dat festival gewoon even languit in trainingsbroek op de bank willen ploffen met een boek of – nóg erger – een dom tv programma, dát zullen we nooit zomaar toegeven. Tenzij we vinden dat we dat na een lange drukke dag echt hebben ‘verdiend’. Want dat is de enige manier waarop we tegenwoordig nog zonder schuldgevoel ‘effe niks’ mogen doen: als we er eerst écht iets voor hebben gedaan.

En zelfs dan lijken we dat niet te kunnen zonder er eerst een horde excuses voor te hebben gemaakt. Want immers, wie ‘druk, druk, druk’ is, heeft geen tijd om zich zomaar midden op de dag een ‘billen op de bank’ moment te permitteren of ’s avonds de beslommeringen te volgen van ‘de Meerdijkjes’. Laat staan dat je in het weekend ongegeneerd lang uitslaapt en na het ontbijt in plaats van met je sportkleren naar de atletiekbaan, met je pyjama en een boek nog even terug het bed instapt.

Drukte doet de haast regeren en in al die haast vergeten we dat het ‘verdrukken’ van pure ontspanning net zoiets is als een kikker koken in ene pan met water. Je hebt het pas door als het te laat is.

En waarom is het zo erg om even niet druk te zijn? Of om zonder excuses of schuldgevoel bewust te kiezen voor ‘even niks’? Hang succes af van degenen die 24 uur per dag doorgaan? Wordt een gelukkig leven bepaald door dagen die gevuld zijn met spannende, nieuwe, gekke, bruisende activiteiten?

Ik verexcuseer me een ongeluk. Als ik me al durf te verontschuldigen. Als gedeeltelijk zelfstandig ondernemer word ik immers geacht (door wie eigenlijk?) om al mijn ‘schaarse’ vrije uren te besteden aan het werken en opbouwen van mijn bedrijf. Maar in plaats van hip, happening en succesvol te zijn zit ik nu op de bank in een versleten joggingsbroek dit blog te typen. Tja, het was dit of een random programma op uitzending gemist. Maar aangezien het eerste nog op mijn to-do-lijst stond (waarom eigenlijk?) en ik voor het tweede geen meer legitieme reden kon bedenken dan volstrekte luiheid, gooi ik alsnog de kikker in de pan. Want echt helemaal niks doen? Dat is alleen voorbehouden aan drukke mensen zonder schuldgevoel.

k3hnkj6ca0bcxoagd686how-to-stop-being-lazy

2 gedachtes over “Schuldgevoel

Plaats een reactie