Hij hield van haar. Dacht hij.
Hij had van haar gehouden. Dacht zij.
Zij samen waren één. Twee individuen samengesmolten.  Twee karakters met elkaar vervlochten. Zo verschillend als dag en nacht maar juist daarom samen zo perfect. Leek het.
Maar haat en liefde liggen dicht tegen elkaar aan. Daar waar ze zich op het meest uiterlijke puntje van elkaar bevinden, ontmoeten ze elkaar weer om de hoek. De hoek die alles vanuit een ander perspectief laat zien. Waar water vuur is en hitte ijskoud aanvoelt. Van roze bril naar donderwolk. Van lieve woordjes naar harde verwijten. Onbegrijpelijk maar onomkeerbaar. Niet alles wat stuk is kan weer worden gelijmd.

Vechtscheidingen, ruzies, verbroken vriendschappen. Het blijft een vreemde gewaarwording. Met verbazing lees ik, hoor ik, zie ik verhalen van mensen die het ene moment nog alles met elkaar delen en het volgende moment niets meer met elkaar te maken willen hebben. De oorzaken, de redenen; ze zijn er in allerlei soorten en maten. Van logische gevolgen tot onwaarschijnlijke aanleidingen. Want hoe kun je iemand met wie je zoveel hebt gedeeld ineens zoveel pijn aandoen? Hoe kunnen bepaalde karaktertrekken eerst nog ‘leuk en charmant’ zijn en niet veel later ‘onuitstaanbaar en irritant’ zijn? Waar gaat het mis? Wat gaat er mis?

Het is alsof er ineens een ander licht schijnt. Het licht waarin het ‘dopje van de tandpasta’ synoniem staat voor het feit dat ‘hij het nooit zo nauw nam met afspraken’. Of waar haar impulsiviteit eigenlijk voortkomt uit een vorm van bindingsangst en een gebrek aan ruggengraat. Het is het licht waarin dingen worden gedaan en gezegd die je anders nooit voor mogelijk had gehouden. Alsof een schakelaar is omgezet en je in een andere wereld bent beland. Een wereld waarin de taal die jullie samen spraken niet meer is dan onbegrijpelijk gebrabbel. En waarin jullie onvermogen om elkaar te verstaan resulteert in onvermogen elkaar te begrijpen. En een verlies aan geduld om elkaar te willen begrijpen.

Van niet kunnen wachten elkaar weer te kunnen zien tot met een grote boog om elkaar heen. Van dagelijkse gesprekken tot elkaar niets meer te melden hebben. Van aan één woord genoeg hebben tot gewoon de woorden ervoor niet meer te kunnen vinden. Over. Uit. Pijn. Opluchting. Verdriet. Onbegrip.

De wereld staat op zijn kop maar draait ook weer verder. Zonder hem. Zonder haar. Een gekke leegte. Een vreemd gevoel. Hoe het tij zo kan keren. Hoe gevoel zo kan veranderen. Liefde en haat. Een duo dat zorgt voor onverwachte wendingen. Onaangename verrassingen. Maar ook nieuwe kansen. Want hoeveel haat ook. Liefde zal overwinnen. Misschien niet met hem. Misschien niet met haar. Maar de wereld is groot. En dopjes op tubes tandpasta zijn er in vele soorten en maten.