social media

Van online naar offline

Meisje_Sanne, , , , , , 4 reacties

“Dus je gaat morgen helemaal naar Zeeland? Hoe ken je die mensen eigenlijk?”
“Gewoon. Via Twitter.”
“Via twitter?”
“Ja.”
“En die heb je dan nog nooit gezien?”
“Nee. Hoezo?”
“Nou, ehhh…nee, niks. Eh, leuk.”

Mensen ontmoeten via social media. Je zou het niet zeggen, maar je wordt er vaak toch een beetje vreemd op aangekeken. Daar waar internetdaten inmiddels toch wel aardig ingeburgerd is en als redelijk normaal wordt gevonden, is het sluiten van vriendschap via online kanalen toch nog wel een dingetje. Want hoe sociaal social media ook klinkt, zijn de zogenaamde vriendschappen op deze kanalen niet gewoon vage kennissen? Mensen die je volgt maar eigenlijk niet kent? Nepvrienden waarmee je stoer kan doen achter een filter waar je alleen de leukste versie van jezelf hoeft te laten zien?

Want hoe sociaal is social media eigenlijk? We lezen steeds meer berichten over mensen die alsmaar naar een schermpje staren. Over volle treincoupés waar mensen vroeger nog wel een praatje met elkaar aanknoopten, maar nu alleen nog gesproken wordt via de WhatsApp. Hoe dichter we gekluisterd zijn aan ons scherm en onze wereld daar, hoe verder we verwijderd raken van de ‘echte’ wereld en het hier en nu.

Toch?

Of ligt het misschien toch anders? Ligt het misschien aan jezelf? En aan hoe sociaal je die sociale media zelf maakt? Want waarom zou je die online wereld niet kunnen gebruiken om je offline wereld leuker te maken?

Bij internetdaten wordt vaak gezegd: ‘Ik zou niet weten hoe ik hem anders ontmoet zou hebben! Ik zou anders nooit op die plek zijn gekomen.’ Dankzij internet is de wereld kleiner geworden. In plaats van alleen mensen te ontmoeten in de kroeg om de hoek, kun je soms onverwachts hele leuke online gesprekken voeren met iemand aan de andere kant van het land. Of zelfs de andere kant van de wereld. En ja, dan kun je er kiezen om het daarbij te laten. Maar je kan er ook voor kiezen om de stap te wagen en op date te gaan. Want wie weet wat voor leuk contact of vriendschap eruit voort kan groeien?

En nee, ik ben echt niet van plan al mijn 1100 twittercontacten op mijn verjaardag uit te nodigen (zo groot is mijn vogelhuisje nou ook weer niet), maar net zoals met daten zitten er mensen tussen waarvan je graag meer wil weten. Met wie het klikt. Online. En offline.

Je moet alleen de stap durven zetten. En ja, dat is best spannend. Want je zal toch maar tweeënhalf uur naar Zeeland rijden of in de auto naar Bremen stappen en dan iemand ontmoeten waarvan je het liefst hard weg wil rennen. Of dat die ander een heel ander beeld van jouw online profiel had en je in het echt zonder filtertje gewoon keihard tegen vindt vallen. Het kan. En het zal vast een keer gebeuren.

Gelukkig hebben mijn blind dates eigenlijk vooral mijn ogen geopend en laten zien wat voor mooie dingen uit dit soort ontmoetingen kunnen komen. Van Bollywoodfilmmaatje tot hardloopvriendin en van bierkabouter tot creative coffee lover. Ik heb zelfs social media vrienden die afgelopen jaar op ons trouwfeest waren. Het kan verkeren…

En zo reden we afgelopen weekend dus ook naar Zeeland. Voor de tweede keer maar liefst. Van tweets naar koffie en van likes naar real life knuffels. En voor je het weet hang je dan in de lucht en bespreek je op twee meter hoogte zaken waar je het nu eindelijk echt uitgebreid over kan hebben. Want dat is het mooie van social media: je kan het net zo sociaal maken als je zelf wilt. Online én offline.

 

Influence me

Meisje_Sanne, , , , , , 5 reacties

“Ja, maar wat is dat dan, zo’n influenza?”
“Nee mam, geen influenzá, een influencér!”
“Ja, weet ik veel hoe je het uitspreekt. Maar ik snap gewoon niet zo goed wat het nou precies betekent.”

Het was dat moment dat ik er eigenlijk eens goed over na ging denken. Want inderdaad, wie of wat zijn influencers eigenlijk? Het moge duidelijk zijn dat ze in ieder geval de hype van de huidige social media wereld zijn. Waar je ook kijkt, op Facebook, Youtube, Instagram of blogs…de influencer is overal. En ze komen in alle soorten en maten. Zo heb je runfluencers, vlogfluencers, blogfluencers, travelfluencers… allemaal mensen die door middel van foto’s, filmpjes en blogs het gedrag en de mening van anderen beïnvloeden.

Dit klinkt natuurlijk als een sterk staaltje social marketing, maar toch kan ik me er niet aan onttrekken dat aan het woord ‘influencer’ toch iets van een negatieve lading kleeft. Want ‘influencen’ betekent in het minder hippe Nederlands namelijk gewoon ‘beïnvloeden’. En beïnvloeden wordt in het woordenboek nog altijd omschreven met termen als: bewerken, manipuleren en mening opdringen.

Negatief of niet. Influencers zijn nog altijd big business. Bedrijven krijgen meer aandacht voor hun producten en de influencers zelf? Die worden betaald om over een potje nivea crème te kletsen of krijgen gratis producten om de hemel in te prijzen. En zeg nou zelf, wie wil dat nou niet? Voor het Asics FrontRunner runfluencers team hadden zich in ieder geval ruim 2500 mensen aangemeld. En als je tegenwoordig een blog hebt, moet je op zijn minst aangeven dat je openstaat voor samenwerkingen, product reviews of andere leuke marketingcampagnes.

Ondertussen stroomt mijn tijdlijn vol. Vol met reclameberichten van ‘echte’ mensen, die op ‘authentieke’ wijze mijn gedrag proberen te ‘fluencen’. Koop die schoenen, doe mee aan dat event, ga daar uit eten, drink hier je cappuccino, smeer dit tegen je rimpels en drink deze wijn om je de rest van je leven gelukkiger te voelen. Je zou bijna denken dat het hele influencers-gebeuren stiekem toch wel een beetje lijkt op een influenza-virus. Eerst een incubatietijd van één tot drie dagen en als je het virus eenmaal te pakken hebt, verspreidt het zich razendsnel.

“Maar het is eigenlijk dus gewoon een soort reclame?”
“Ja, het is eigenlijk gewoon een soort reclame.”
“Maar waarom dan?”
“Nou, omdat die mensen denken dat ze zo iets kunnen betekenen.”
“Maar waarom zou je je op die manier laten beïnvloeden? Ik laat me dan eigenlijk gewoon liever zo door mensen inspireren.”

Inspireren. Ik sla mijn woordenboek er nog eens op na. Aanwakkeren, aanjagen, ingeven…. En ineens valt het kwartje: laat je niet beïnvloeden, laat je inspireren!

Ik voel bij deze een nieuwe hype en hashtag aankomen.
Because, who wants to be an #influencer when you can be an #inspirator?

Het monster van perfectie

Meisje_Sanne, , , , , 2 reacties

Een blokjesbuik. Volle lippen. Een mooi huis. Een hippe baan. Een geweldige relatie. Nog geweldigere reizen. De tofste feestjes. Maar ook sportief. Altijd de laatste hotspots. Nooit met je verkeerde kant op de foto. En baaldagen? Die wuif je gewoon weg met een inspirerende quote en bijpassende hashtags.

Het perfecte leven. Soms lijkt het alsof we almaar door worden omgeven. Open een willekeurig Instagram- of Facebook-account en de lachende gezichten (veelal met filter) stromen je tegemoet. We leven in een wereld waar het leven maakbaar is. Of, althans, lijkt te zijn. En als je het dan toch zelf kan maken, waarom het dan niet meteen perfect maken? Perfectie is immers het ultieme geluk toch?

En dat is precies waar de schoen wringt. Want, perfectie, is dat niet net zoiets als het monster van Loch Ness? Velen zoeken het, streven het na, maar of het echt bestaat is eigenlijk nog maar de vraag. Op mijn achttiende dacht ik dat perfectie lag in een paar kilo’s afvallen. Ruim 10 kilo later was ik echter niet alleen verre van perfect, maar ook verre van gelukkig. De plaatjes hadden gelogen, het monster van Loch Ness bestond niet.

En toch proberen we het. Bijna allemaal. Omdat we denken dat het hoort. Omdat we denken dat het ons een beter mens maakt. Een mooier mens. Een leuker mens. Maar voor wie? Het plaatje dat je deelt is namelijk een plaatje voor de buitenwereld. En die buitenwereld, die geeft uiteindelijk niks om wie je werkelijk bent en wat je doet. De enige die dat doen, dat zijn de mensen die dicht bij je staan. De mensen die je juíst leuk vinden om die imperfecties. De mensen die het niks kan schelen of je wel of geen blokjes hebt. De mensen die weten dat je soms gewoon even baalt. Ook al is je baan zo leuk. Die weten dat je niet altijd de leukste thuis bent. Die weten dat zij net zo imperfect zijn als jij. Net als de rest van de wereld.

Maar in plaats van onze imperfecties te omarmen, blijven we de mythe van het perfecte monster in stand houden. We houden de hele wereld voor de gek en hopen onszelf daar uiteindelijk beter door te voelen. Tegen beter weten in.

Want diep vanbinnen weten we het allemaal wel. Dat sprookjes niet bestaan en plaatjes slechts momentopnames zijn. Maar prik daar maar doorheen als het verhaal je iedere dag opnieuw wordt verteld en het ene plaatje nog jaloersmakender is dan het andere. We wíllen het zo graag geloven. We kunnen het monster bijna zien. En forceren op een rotdag dus toch nog even die vrolijke glimlach, want hé…

‘When life gives you a hundred things to cry, show life that you have a thousand reasons to smile.’ #happylife #livehappy #livelifetothefullest #lovelife