Gisteren is meneer voor vier dagen vertrokken op ‘mannenweekend’. Normaal gesproken bevatten dit soort weekenden ingrediënten als iets met veel pizza, bier en ‘alles doen wat de vrouw verboden’ heeft, maar in dit geval gaat het om braaf koffie drinken en stroopwafels uitdelen aan de oma van een oud-studiegenoot in Turkije (tenminste, dat is mij verteld).

Je hebt van die vrouwen die in paniek raken als hun man een weekend van huis is. Alleen in het grote bed, alleen ’s avonds op de bank en niemand om gezellig samen mee te eten.

Maar je hebt ook vrouwen die het stiekem wel fijn vinden. Zo’n weekend alleen thuis. Alleen in het grote bed (overdwars uiteraard), alleen in pyjama op de bank, en dan samen met de kat een bakje van de afhaal Indiër delen.

Nee, ik vind het geen straf, zo’n weekendje me, myself and I. Pizza in de oven en ABBA op de platenspeler. Maar ergens bekruipt me ook het gevoel dat ik er toch niet helemaal het maximale uithaal. Sterker nog, in plaats van dat ik ‘oh, dat waren net 3 biertjes te veel’ avonden plan, blijf ik ’s avonds net dat beetje langer aan het werk. En het allerergst is misschien wel, dat de afwezigheid van een man bij mij een soort nesteldrang oproept waardoor ik ineens uit vrije wil het huis ga schoonmaken. Waarom?!

Terwijl ik al liggend in joggingsbroek met laptop en kat op mijn schoot naar mijn blinkend schone huis staar, zie ik het beeld ineens voor me: als ik later alleen overblijf word ik een slofsokken kattenvrouwtje met een poetsmanie, die ’s avonds altijd nog ‘even’ een paar werkmailtjes wegtikt op de klanken van ‘Mama Mia’, om vervolgens met diezelfde sokken in bed te kruipen omdat er niemand is waar ik mijn koude tenen tegenaan kan drukken. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van een weekend lang alleen?

Terwijl ik naar de pizza in mijn winkelmandje staar en me er stiekem al op verheug om bij thuiskomst mijn glittertruitje en panty meteen te verruilen voor slobbervest en trainingsbroek, besluit ik als zelfstandige ondernemende en sophisticated vrouw het ditmaal anders aan te pakken. Ik laat mijn plannen om de vloer te dweilen varen, stift mijn lippen knalroze, plan een koffiedate met een vriendin en verruil mijn danspasjes in de woonkamer voor een dronken avond in de kroeg.

Ok, dat laatste is gelogen. En die pizza heb ik toch meegenomen. Maar ik beloof hem ditmaal niet in pyjama op de bank op te eten. Want als de man van huis is…eet de vrouw ook gewoon netjes aan tafel.