“Ja, maar als jij dus niet aan het universum laat weten wát je nu precies wilt in dit leven, dan kan het universum natuurlijk niets voor je betekenen. Pas als je duidelijk signalen doorgeeft naar boven, dan weten ze daar wat ze ermee moeten doen en kunnen ze dat voor je regelen.”

Aldus de wijze woorden van een vriend van mij.
Een beetje beduusd kijk ik hem vanaf de keukentafel aan.
Hoewel ik allereerst erg benieuwd ben naar wie ‘ze’ daarboven zijn en hoe ‘ze’ daarboven dingen voor mij kunnen regelen, krijg ik ook bijna het gevoel dat ik excuses aan ‘ze’ verschuldigd ben. Want om heel eerlijk te zeggen, lief universum, heb ik eigenlijk géén idee wat ik precies wil.

Of nou ja, ik weet het wel. Maar dat antwoord lijkt meer op een Sinterklaas-lijstje dat is gemaakt precies nadat de vuistdikke december-catalogus van Bart Smit op de deurmat is gevallen. En net zoals het universum geen Sinterklaas is, zal van mijn huidige grote-wensen-lijst ook vast niet alles in mijn schoentje terecht komen. Al is het maar omdat je als kind al leert dat je niet alles kan hebben en dat als je wat wilt, je toch echt een keuze moet maken. Óf die superrobot óf die roze glitterbarbie.

Maar wat als je die stoere robot nou gewoon echt net zo leuk vindt als die schattige barbie? Mijn middle name mag dan pas sinds enkele jaren ‘Meisje Nooit Genoeg’ zijn, voor zover ik weet ben ik altijd al een schizofrene stuiterbal geweest. Niet dat ik me nooit op één tegelijk kon focussen. Dat kon ik namelijk prima. Maar wel voor maximaal een week of soms een dag.
Mocht het universum wellicht old-skool vriendinnenboekjes gebruiken om mensen naar het juiste pad te leiden. Ik zal ‘ze’ bij deze alvast het advies geven: doe het niet! Vulde ik bij vriendin A. nog in dat ik later actrice wilde worden, bij vriendin B. was dat alweer turnster, bij vriendin C. marinier (aahhh..net als papa!) en bij vriendin Z. leek dolfijnentrainster mij ook wel wat.

Nu is het als kind en bij het maken van Sinterklaas-lijstjes nog niet zo erg dat je nog niet echt kan kiezen tussen wat je nou echt wil. Maar ja, als je eenmaal groot, wijs en verstandig bent en hét Universum je voor dé keuze stelt…Tja, dan wordt het toch echt serious business. Dan komt dat punt dat je verbouwereerd aan de keukentafel zit omdat een vriend tegen je zegt dat als je écht iets wil worden in het leven, je ook voor dat iets moet gaan.

Mijn probleem is echter: ik zie het leven nog steeds als één grote Bart Smit catalogus. Er zijn gewoon téveel dingen leuk om me op één ding te kunnen focussen. Het gaat mij niet eens om het niet dúrven kiezen, maar vooral om het niet wíllen kiezen. Professioneel schrijfster, superblogger, educatiemaakster, geweldig actrice, social media expert, communicatiegoeroe, presentatrice bij het Klokhuis, snelle hardloopster, superchef, leuke dingen bedenker, musicalster, topzwemmer….het liefst ben/word ik alles in één.

Ja, en daar raakt het universum dus een beetje van in de war.
En ik soms ook wel, moet ik eerlijk toegeven. Maar dat komt misschien ook wel door het feit dat de wil van het universum zo heilig lijkt te zijn. Kiezen moet je, kiezen zal je. Wie niet kiest, verliest. En mensen die meerdere dingen tegelijk doen hebben of ‘het’ nog niet gevonden of blazen gewoon te hoog van de toren. Actrices die plotseling gaan zingen of een cultuurmeisje dat solliciteert op een marketingfunctie binnen de sport? Tssss tsss tssss. Schoenmaker blijf toch bij je leest. Alleen dan weet Sinterklaas je schoentje te vinden.

“Dus, wat wil je nou echt?”
Vanaf de andere kant van de keukentafel kijkt mij universum-vriend mij strak aan in mijn ogen.
En dan, ineens, zomaar, plots, heb ik het.
“Ik weet het!”, schreeuw ik iets te hard. “Ik wil dé vrouwelijke Dolf Jansen worden!”
“?”
“Ja, Dolf Jansen. Supersnelle hardloper, schrijver met humor, goede interviewer én een beest op het podium!”

Dat ik die nou nooit eerder in de Bart Smit catalogus ben tegengekomen!
Als een kind zou blij stop ik mijn superkorte verlanglijstje in mijn schoen.
‘Eénmaal de vrouwelijke genen van Dolf Jansen. Wel graag zonder de looks.’
Dank u Universum.