“Oh, kijk nou! Je kan gewoon voor 36 euro per persoon retour naar Milaan vliegen! Of nee, nóg beter: voor 24 euro retour naar Warschau!”

Terwijl ik enthousiast op mijn stoel zit te wippen, zie ik tegenover mij met een zucht een paar ogen rollen.

“Je bent nog geen 24 uur terug uit Boedapest. Moet dit echt nu meteen geboekt worden?”
“Ja, waarom niet? Het is nu zo goedkoop, we kunnen dat weekend, dus ik zie geen enkele reden waarom we het niet zouden doen. Het is toch leuk? Gewoon, niet denken, boeken!”

Met mijn vinger al boven de ‘klik en boek- knop kan ik niet wachten tot de e-tickets in mijn mail verschijnen. Over een t-shirt van 24 euro kan ik eeuwig twijfelen, maar impulsief vliegtickets boeken kan ik als de beste. Tot grote ergernis van mijn iets minder reislustige huisgenoot.

“Weet je wel wat dat allemaal kost?”
“Weet je wel wat je deze maand allemaal al aan platen hebt uitgegeven?”
“Honrdzvneuro.”
“Hoeveel?”
“Honderdzeven euro.”
“En de maand is…5 dagen oud?”
“Ehm, ja.”
“Nou, van dat geld had je dus 4 keer op en neer naar Polen kunnen vliegen. Víer keer!”

‘Oh god, ze denkt in vliegtickets’, hoor ik hem denken. Zodra ik in vliegtickets in plaats van geld denk, dan kun je het wel vergeten. Helemaal als die vliegtickets goedkoper zijn dan een retourtje Maastricht.

“Dit is gewoon goedkoper dan een retourtje Maastricht! Ik ga gewoon boeken hoor. Of je wilt of niet, je gaat gewoon mee. En anders is er vast wel iemand anders die Warschau wil zien.Voor dit geld ga ik het niet laten liggen. Hostelletje erbij en klaar!”

Vijf minuten later.

“Ja! We gaan naar Warschau! Leuk hè? Man, toch niet normaal! Voor honderdertig euro met z’n tweeën een heel weekend weg! Dat is toch bizar? Dat is toch veel leuker dan een stapel plaatjes?”
“Nou…”
“Oh, en kijk! Met jouw verjaardag. Dan kunnen we gewoon voor 20 euro per persoon naar Lublin!”
“Naar waar?!”
“Lublin. Polen ofzo. Maakt het uit. Twin-tig eu-ro re-tour! Daarvoor wil ik me wel een weekendje laten verrassen hoor! Zo kom je nog eens ergens.”
“Ja, maar wacht daar nou nog maar even mee hè. Eén spontaan ticket op een avond is wel genoeg.”
“En anders kunnen we nog naar Ljubljana, Niš, Bratislava, Tuzla, Gdansk, Skopje of..Vilnius. Man, dat klinkt toch super leuk allemaal?”
“Ja, hartstikke leuk, maar misschien zijn twee tripjes in het vooruitzicht wel even voldoende.”
“Twee?”
“Of was je al vergeten dat we in januari naar Colombia gaan?”
“Neehee, maar dit is anders! Dit is leuk, gewoon even kort, spontaan, goedkoop, lekker weg.”
“Nou, ik geloof dat je voor iemand die net uit een vliegtuig is gestapt al spontaan genoeg bezig is geweest.”
“Ok. Ok”
….
“Leuk hè Warschau?”
“Ontzettend. Zullen we nu die app maar even afsluiten en rustig op de bank gaan zitten?”
“Alleen als jij zo’n lekker plaatje ter waarde van een retourtje Polen opzet.”

Zucht.