Het meest vreselijk zijn natuurlijk de mensen die de schoonheid in alle kleine dingen kunnen zien.

Die constant lichtvoetig dansende neushoorns van donkere wolken onderscheiden en iedere zonnestraal aanschouwen als een klompje gebundeld goud. Dat speciaal voor jou precies op dat ene plekje op de bank schijnt waar de kat zo vol rust ligt te soezen.

Dit soort mensen maakt zich niet drukker dan nodig is. Raakt niet geërgerd als het grote bord bovenop het kleine bord gestapeld staat, maar verwondert zich slechts over het feit dat het zo dus ook kan. Nee, ziet er zelfs de schoonheid van in. Een nieuwe compositie.

Kijk! Zie je hoe die lichtjes daar schitteren op het water? Hoe de vogel een nest bouwt? Hoe de buurman zijn bus altijd op precies dezelfde plek parkeert?

Observeerders zijn het. Gluurders.
Zij die altijd alles zien.
Zij die altijd meer weten.
Meer genieten.

Van de zon. De wolken. De wind.
En hoe die wind de grijze wolken met een stille zucht van de warme zon verdrijft.
En dan langzaam de lucht laat opklaren.

In jouw hoofd.