Een blokjesbuik. Volle lippen. Een mooi huis. Een hippe baan. Een geweldige relatie. Nog geweldigere reizen. De tofste feestjes. Maar ook sportief. Altijd de laatste hotspots. Nooit met je verkeerde kant op de foto. En baaldagen? Die wuif je gewoon weg met een inspirerende quote en bijpassende hashtags.

Het perfecte leven. Soms lijkt het alsof we almaar door worden omgeven. Open een willekeurig Instagram- of Facebook-account en de lachende gezichten (veelal met filter) stromen je tegemoet. We leven in een wereld waar het leven maakbaar is. Of, althans, lijkt te zijn. En als je het dan toch zelf kan maken, waarom het dan niet meteen perfect maken? Perfectie is immers het ultieme geluk toch?

En dat is precies waar de schoen wringt. Want, perfectie, is dat niet net zoiets als het monster van Loch Ness? Velen zoeken het, streven het na, maar of het echt bestaat is eigenlijk nog maar de vraag. Op mijn achttiende dacht ik dat perfectie lag in een paar kilo’s afvallen. Ruim 10 kilo later was ik echter niet alleen verre van perfect, maar ook verre van gelukkig. De plaatjes hadden gelogen, het monster van Loch Ness bestond niet.

En toch proberen we het. Bijna allemaal. Omdat we denken dat het hoort. Omdat we denken dat het ons een beter mens maakt. Een mooier mens. Een leuker mens. Maar voor wie? Het plaatje dat je deelt is namelijk een plaatje voor de buitenwereld. En die buitenwereld, die geeft uiteindelijk niks om wie je werkelijk bent en wat je doet. De enige die dat doen, dat zijn de mensen die dicht bij je staan. De mensen die je juíst leuk vinden om die imperfecties. De mensen die het niks kan schelen of je wel of geen blokjes hebt. De mensen die weten dat je soms gewoon even baalt. Ook al is je baan zo leuk. Die weten dat je niet altijd de leukste thuis bent. Die weten dat zij net zo imperfect zijn als jij. Net als de rest van de wereld.

Maar in plaats van onze imperfecties te omarmen, blijven we de mythe van het perfecte monster in stand houden. We houden de hele wereld voor de gek en hopen onszelf daar uiteindelijk beter door te voelen. Tegen beter weten in.

Want diep vanbinnen weten we het allemaal wel. Dat sprookjes niet bestaan en plaatjes slechts momentopnames zijn. Maar prik daar maar doorheen als het verhaal je iedere dag opnieuw wordt verteld en het ene plaatje nog jaloersmakender is dan het andere. We wíllen het zo graag geloven. We kunnen het monster bijna zien. En forceren op een rotdag dus toch nog even die vrolijke glimlach, want hé…

‘When life gives you a hundred things to cry, show life that you have a thousand reasons to smile.’ #happylife #livehappy #livelifetothefullest #lovelife